روستای باغچق در ۸ کیلومتری شمال غرب بجنورد قرار دارد. این روستا دارای طبیعتی سرسبز همراه با چشمه‌های فراوان است. از جاذبه‌های این روستا می‌توان به برجهای بلند قدیمی - مسجد قدیمی - - طبیعت سرسبز اطراف منطقه اوج دوش با سرچشمه همجوار و طبیعت بسیار زیبای زیبای مناطق «تندوره -چشمه خان -چشمه سیدقاسم-مناطق ئیلاقی و قشلاقی سرسبز - چشمه کور - و همچنین انواع و اقسام گیاهان طبی و خوراکی نام برد که این منطقه را به بهشت خراسان شمالی تبدیل کرده‌است. در مناطق ییلاقی آن نیز می‌توان به کاسنی - گون - زیره کوهی - کاکوتی - ساری گل - زردآلوی کوهی - سیب کوهی و... اشاره کرد.اهالی این روستا به زبان شیرین کردی( کرمانجی) تکلم میکنند. باغچق بر روی دامنه ارتفاعات «خشکه زو»قراردارد.درمرکزروستاودرمیان خانه‌ها، دوبرج چهارگوش جلب نظرمی کنند.این برجهاازخشت وگل ساخته شده واندازه هرضلع آنها۵/۵متروارتفاع آن بیش از۶متروضخامت دیوارها۸۰ سانتیمرمی‌باشد.برجهاسه طبقه بوده ودربدنه آنهاروزنه‌هایی سه گوش ومستطیل شکل برای تیراندازی ودفاع ساخته شده‌است .این روزنه هابه شکل مایل تعبیه گردیده بطوری که مدافعان داخل برجهاازتیرهایمهاجمان مصون بمانند.ازروزنه‌های دیدبالای برج می‌توان به مهاجمانیکه خودرابه پای برج رسانده شلیک کرد.دردوره قاجارباغچق دارای سه برج بوده که اکنون دوبرج آن باقی‌مانده‌است . شغل اصلی مردم روستا در گذشته بر مبنای دامپروری و کشاورزی استوار بوده و در حال حاضر تعدادی کثیری از جوانان روستا به جهت اشتغال به تهران مراجعت می‌نمایند . مردم این روستاجهت کشاورزی و دامپروری حدود دو ماه از سال به چیا(کوه باغچق - بین روستاو چیای آخر(آخرین کوه رشته کوه شاهجهان))نقل مکان می نمایند ( حدوداً از اوسط خرداد ماه تا پایان فصل کشت پاییزه)محولات کشت شده این منطقه بصورت دیم و معمولاً شامل گندم، عدس و یونجه می باشد.خانه های این بخش از روستاحالت موقتی داشته و مواد اصلی ساخت آن سنگ و گل می باشد .هنگام مراجعه خانه ها باز سازی و درب و پنجره نصب و با خاک سفید منطقه دیوارها سفید می گردند.و در هنگام بازگشت دوباره درب و پنجرها به جهت جلوگیری از آسیب رسیدن در مابقی سال جدا میگردند. این منطقه دارای آب و هوای خنک ( در تابستان)بوده و دارای چسمه سارهای بسیار( از جمله کانی ازگیل، کانی زینه و کانی خین) می باشد. این منطقه شباهت بسیار بامناطق جغرافیایی کردستان دارد. این منطقه با توجه به صعب العبور بودن آن تقریباً بصورت بکر مانده و بسیار زیبا می باشد. روستا در رونق کشتی با چوخه جوانان بسیاری تربیت نموده ویکی از مهدهای کشتی با چوخه استان محسوب می‌گردد. همچنین یکی از مهدهای موسیقی محلی خراسان شمالی محسوب می‌شود .
بافت قومیتی
بافت قومیتی این روستا از سه طایفه گرانلو یا همان بوغانلو، زاخورانلو یا همان زعفرانلوو شاق تشکیل شده‌است. اولین ساکنان روستا از دو طایفه گرانلو و شاق تشکیل که در ابتدادر دو طرف روستای فعلی ( واری گران و واری شاقان)ساکن بودهاند و سپس طایفه زاخوری ( از کردان قوچان)با توافق بزرگان طایفه گر و شاق ساکن درروستا گردیده اند. بنا به روایاتی بدلیل اختلاف بر سرسهم آب چشمه و بنا به پیشنهاد ایلخانی سهام الدوله، سردار مفخم بجنوردی هر سه طایفه به محل روستای فعلی نقل مکان می نمایند. ضمنا بافت طوایفی در بافت روستا حفظ شده است.
در واقع طایفه گرانلو بنا به روایاتی از منطقه ارزروم و درسیم کردستان ترکیه و آذربایجان ایران هستند. این طایفه از ایل بوغانلو یکی از ایلات اصلی و هم خون ایل بزرگ شادلو می باشد که 8روستا را در بجنورد در بر میگیرد.ایلبگ گرانلو وآخرین رهبر و ایلخان بوغانلو که از رجال دارالحکومه نیز بوده است، سردار علی خان بگ باغچقی بوغانلو فرزند ارشد حسین خان بوده است که در جنگ با بیگانگان متجاوز به خراسان کشته شد.گری ها از حیث شهید پروری،سرداران تاریخی، شورایی و کدخدایی و مشاهیر هنری، ورزشی، علمی و غیره سرآمد باغچق می باشند.
کردهای زاخوری از شهر زاخو (زاخو به کردی کرمانجی: Zaxo) یکی از شهرهای کردستان عراق واقع در استان دهوک است.شهر زاخو در نزدیکی مرز ترکیه قرار گرفته و از قدیم به عنوان ایستگاه بازرسی مرزی عمل می‌کرده‌است. جمعیت آن حدود ۳۵٬۰۰۰ نفر است و رودخانه خابور از میان آن می‌گذرد. دیدنی‌ترین اثر تاریخی زاخو پلی سنگی به نام پل دلال است که از تخته‌سنگ‌های بزرگ ساخته شده‌است می‌باشند. این طایفه حدودا 150 سال پیش بعد از گری ها و شاقی ها در باغچق ساکن شده اند.زاخوری ها از ایل کیکانلو یا بیچرانلوی قوچان، زیر مجموعه ایل بزرگ زعفرانلو هستند.ایلبگ زاخورانلو که وی نیز از رجال دارالحکومه بوده است سردار علی خان بگ باغچقی زاخورانلو فرزند الله وردی بوده است که در جنگ با بیگانگان متجاوز به خراسان کشته شد.زاخوری ها نیز سرداران تاریخی، شهدا و مشاهیر هنری، ورزشی، علمی نامداری را تربیت کرده اند.
طایفه شاق نیز بنا بر روایاتی همان کردهای شکاک می‌باشند اما چون غیر از باغچق شاقی ها در هیچ جای خراسان سکونت ندارند، لذا این احتمال خیلی ضعیف است. احتمال قوی تر این است که شاقی ها از ایل شاه قلی شهر آشخانه هستند. احتمال دیگری نیز از بزرگان شاقی مطرح شده است که با گری ها برادرند و از ایل بوغانلو هستند. ایلبگ این طایفه نیز فتحعلی بگ نام داشته است.شاقی ها نیز شهدا و مشاهیر هنری، ورزشی و علمی نامداری را تربیت کرده اند.
آداب و رسوم ازدواج در باغچق
خواستگاری: پس از اینکه داماد و خانواده اش جواب مثبت را از عروس گرفتند، یک روسری سفید، چادر سفید، کفش
شیرینی، عطر، جوراب و تکه ای طلا (گوشواره) به همراه کله قند به خانه عروس میبرند. چند شب بعد مادر عروس نیز برای داماد تازه اش پیراهن، شلوار، دستمال جیبی، و عطر هدیه میبرد.
در طول نامزدی در اعیاد و مناسبتهای مختلف مادر داماد هدایایی از قبیل میوه، شیرینی، قند، لباس و ... را در سینی‌های بزرگ چیده و بر سر زنان فامیل گذاشته، با ساز و دهل و قشمه و دایره راهی خانه عروس میشوند. عروس نیز باید تا وقتی نامزد است و حتی مدتی
پس از ازدواج، چادر سفید بر سر کند و با آن صورتش را کاملاً از خانواده داماد بپوشاند. و حتی بعد از مدتی که چادر را کنار زد، نباید با آنها حرف بزند. خانواده داماد صدای عروس خود را در صورتی می شنوند که به او انعام خوبی دهند
شب حنابندان: عروس و داماد را کنار هم رو به قبله مینشانند و دستهای عروس و داماد را حنا میگذارند و میهمانها به
آنها انعام می دهند.
پس از انجام مراسم، عروس را سوار بر اسب یا کالسکه میکنند و به منزل داماد میبرند. پس از آن
داماد انار و سیب و قند را از روی سر عروس رد میکند، و یکی از زنهای فامیل بشقابی پر از کشمش بر سر عروس میریزد و بچه‌ها کشمش‌ها را جمع میکنند. در ادامه، تشتی مسی را که زرد رنگ است، چند بار بین راه عروس تا حجله میگذارند و عروس باید هر بار با پا محکم به آن لگد بزند تا مادر شوهر حساب کار خود را بکند.
آداب و رسوم ازدواج در باغچق
خواستگاری: پس از اینکه داماد و خانواده اش جواب مثبت را از عروس گرفتند، یک روسری سفید، چادر سفید، کفش
شیرینی، عطر، جوراب و تکه ای طلا (گوشواره) به همراه کله قند به خانه عروس میبرند. چند شب بعد مادر عروس نیز برای داماد تازه اش پیراهن، شلوار، دستمال جیبی، و عطر هدیه میبرد.
در طول نامزدی در اعیاد و مناسبتهای مختلف مادر داماد هدایایی از قبیل میوه، شیرینی، قند، لباس و ... را در سینی‌های بزرگ چیده و بر سر زنان فامیل گذاشته، با ساز و دهل و قشمه و دایره راهی خانه عروس میشوند. عروس نیز باید تا وقتی نامزد است و حتی مدتی
پس از ازدواج، چادر سفید بر سر کند و با آن صورتش را کاملاً از خانواده داماد بپوشاند. و حتی بعد از مدتی که چادر را کنار زد، نباید با آنها حرف بزند. خانواده داماد صدای عروس خود را در صورتی می شنوند که به او انعام خوبی دهند
شب حنابندان: عروس و داماد را کنار هم رو به قبله مینشانند و دستهای عروس و داماد را حنا میگذارند و میهمانها به
آنها انعام می دهند.
پس از انجام مراسم، عروس را سوار بر اسب یا کالسکه میکنند و به منزل داماد میبرند. پس از آن
داماد انار و سیب و قند را از روی سر عروس رد میکند، و یکی از زنهای فامیل بشقابی پر از کشمش بر سر عروس میریزد و بچه‌ها کشمش‌ها را جمع میکنند. در ادامه، تشتی مسی را که زرد رنگ است، چند بار بین راه عروس تا حجله میگذارند و عروس باید هر بار با پا محکم به آن لگد بزند تا مادر شوهر حساب کار خود را بکند.